Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

A sarcophagus

  • 1 sarcophagus

    sarcŏphăgus, a, um, adj., = sarkophhagos (flesh-devouring, carnivorous): sarcophagus lapis, a kind of limestone used for coffins (so called because the corpses were quickly consumed by it), Plin. 2, 96, 98, § 211; 36, 17, 27, § 161.—In medicine, Plin. 28, 9, 37, § 140.—
    II.
    Transf., subst.: sarcŏphăgus, i, m. (‡ sarcŏphă-gum, i, n., Inscr. Don. 7, 8), a grave, sepulchre (post-Aug.), Juv. 10, 172; Dig. 11, 7, 37; 34, 1, 18 fin.; Prud. Cath. 3, 203; Inscr. Orell. 194; 4432; 4554 al.

    Lewis & Short latin dictionary > sarcophagus

  • 2 sarcophagus

        sarcophagus adj., σαρκοφάγοσ, flesh-devouring, carnivorous: lapis, a limestone of which coffins were made, said to reduce the corpse to ashes.—As subst m., a tomb, sarcophagus, Iu.
    * * *
    coffin, grave

    Latin-English dictionary > sarcophagus

  • 3 sarcophagum

    sarcŏphăgus, a, um, adj., = sarkophhagos (flesh-devouring, carnivorous): sarcophagus lapis, a kind of limestone used for coffins (so called because the corpses were quickly consumed by it), Plin. 2, 96, 98, § 211; 36, 17, 27, § 161.—In medicine, Plin. 28, 9, 37, § 140.—
    II.
    Transf., subst.: sarcŏphăgus, i, m. (‡ sarcŏphă-gum, i, n., Inscr. Don. 7, 8), a grave, sepulchre (post-Aug.), Juv. 10, 172; Dig. 11, 7, 37; 34, 1, 18 fin.; Prud. Cath. 3, 203; Inscr. Orell. 194; 4432; 4554 al.

    Lewis & Short latin dictionary > sarcophagum

  • 4 solium

        solium ī, n    [SED-], a seat, official seat, chair of state, chair, throne: regali in solio sedens: solio rex infit ab alto, V.: Iovis, H.: deorum solia: sedet Sublimi solio, O.: acernum, V.—Fig., a throne, rule, sway, dominion: solio potitur, O.: Demetrium in paterno solio locaturi, L.— A tub, bathing-tub: (rex) cum exsiluisset e solio, etc., L. — A stone coffin, sarcophagus: corpus regis iacebat in solio, Cu.
    * * *
    throne, seat

    Latin-English dictionary > solium

  • 5 bisomum

    Latin-English dictionary > bisomum

  • 6 bisomus

    bisoma, bisomum ADJ
    for/having two bodies; (of sarcophagus for two persons)

    Latin-English dictionary > bisomus

  • 7 Assius

    Assĭus, a, um, adj., of or pertaining to the city Assus (in Troas): lapis, a kind of limestone, which was used for coffins, and in which the body was soon consumed:

    In Asso Troadis sarcophagus lapis fissili venā scinditur. Corpora defunctorum condita in eo absumi constat intra XL. dies exceptis dentibus,

    Plin. 36, 17, 27, § 131.

    Lewis & Short latin dictionary > Assius

  • 8 bisolis

    bĭsŏlis, e, adj. [bis-solea], having two ( foot) soles, Edict. Diocl. p. 20. ‡† bĭsōmum, i, n. [vox hibrida, from bis-sôma], a sarcophagus for two persons, Inscr. Orell. 8; Inscr. Rein. 20, 40; 20, 116.

    Lewis & Short latin dictionary > bisolis

  • 9 bisomum

    bĭsŏlis, e, adj. [bis-solea], having two ( foot) soles, Edict. Diocl. p. 20. ‡† bĭsōmum, i, n. [vox hibrida, from bis-sôma], a sarcophagus for two persons, Inscr. Orell. 8; Inscr. Rein. 20, 40; 20, 116.

    Lewis & Short latin dictionary > bisomum

  • 10 capulum

    căpŭlus, i, m. (acc. to Gramm. also că-pŭlum, i, n., Paul. ex Fest. p. 61 Müll.; Non. p. 4, 21 sq.; Isid. Orig. 20, 16, 5) [capio; prop. the holder].
    I.
    A sarcophagus, bier, sepulchre, tomb:

    capulum... vocatur et id, quo mortuo efferatur, Paul. l. l.: capulum dicitur quicquid aliquam rem intra se capit: nam sarcophagum, id est sepulchrum, capulum dici veteres volunt, quod corpora capiat... Novius... Prius in capulo quam in curuli sellā. Lucilius Satyrarum libro secundo, quem illi quom vidissent... in capulo hunc non esse, aliumque cubare. Var. Cosmotorque, Propter cunam capulum positum nutrix tradit pollictori,

    Non. p. 4, 21 sqq.; cf. Serv. ad Verg. A. 6, 222:

    (feretrum) Latine capulus dicitur,

    id. ib. 11, 64:

    dum funera portant, Dum capulo nondum manus excidit,

    Stat. Th. 3, 362:

    monumentum quoddam conspicamur. Ibi capulos carie et vetustate semitectos, quis inhabitabant pulverei et jam cinerosi mortui,

    App. M. 4, p. 150, 27:

    capuli lecti funerei vel rogi in modum arae constructi, Placid. Gloss. tom. III. p. 451.—Hence: ire ad capulum,

    to go to the grave, Lucr. 2, 1174; and sarcastically: capuli decus, one who deserves a bier = capularis, Plaut. As. 5, 2, 42.—
    II.
    That by which any thing is seized or held, the handle:

    aratri,

    Ov. P. 1, 8, 57:

    sceptri,

    id. M. 7, 506.—Esp., the hilt of a sword, Cic. Fat. 3, 5; Verg. A. 2, 553; 10, 536; Ov. M. 7, 422; 12, 133; 12, 491; Petr. 82, 2; Tac. A. 2, 21; App. M. 1, p. 108 al.; cf.: capulum manubrium gladii vocatur, Paul. l. l. —Hence,
    III.
    = membrum virile, Plaut. Cas. 5, 2, 29;

    with the addition of coleorum,

    Auct. Priap. 24, 7.—
    IV.
    Capulum, a halter for catching or fastening cattle, a lasso, Isid. Orig. 20, 16, 5; cf. capulo.

    Lewis & Short latin dictionary > capulum

  • 11 capulus

    căpŭlus, i, m. (acc. to Gramm. also că-pŭlum, i, n., Paul. ex Fest. p. 61 Müll.; Non. p. 4, 21 sq.; Isid. Orig. 20, 16, 5) [capio; prop. the holder].
    I.
    A sarcophagus, bier, sepulchre, tomb:

    capulum... vocatur et id, quo mortuo efferatur, Paul. l. l.: capulum dicitur quicquid aliquam rem intra se capit: nam sarcophagum, id est sepulchrum, capulum dici veteres volunt, quod corpora capiat... Novius... Prius in capulo quam in curuli sellā. Lucilius Satyrarum libro secundo, quem illi quom vidissent... in capulo hunc non esse, aliumque cubare. Var. Cosmotorque, Propter cunam capulum positum nutrix tradit pollictori,

    Non. p. 4, 21 sqq.; cf. Serv. ad Verg. A. 6, 222:

    (feretrum) Latine capulus dicitur,

    id. ib. 11, 64:

    dum funera portant, Dum capulo nondum manus excidit,

    Stat. Th. 3, 362:

    monumentum quoddam conspicamur. Ibi capulos carie et vetustate semitectos, quis inhabitabant pulverei et jam cinerosi mortui,

    App. M. 4, p. 150, 27:

    capuli lecti funerei vel rogi in modum arae constructi, Placid. Gloss. tom. III. p. 451.—Hence: ire ad capulum,

    to go to the grave, Lucr. 2, 1174; and sarcastically: capuli decus, one who deserves a bier = capularis, Plaut. As. 5, 2, 42.—
    II.
    That by which any thing is seized or held, the handle:

    aratri,

    Ov. P. 1, 8, 57:

    sceptri,

    id. M. 7, 506.—Esp., the hilt of a sword, Cic. Fat. 3, 5; Verg. A. 2, 553; 10, 536; Ov. M. 7, 422; 12, 133; 12, 491; Petr. 82, 2; Tac. A. 2, 21; App. M. 1, p. 108 al.; cf.: capulum manubrium gladii vocatur, Paul. l. l. —Hence,
    III.
    = membrum virile, Plaut. Cas. 5, 2, 29;

    with the addition of coleorum,

    Auct. Priap. 24, 7.—
    IV.
    Capulum, a halter for catching or fastening cattle, a lasso, Isid. Orig. 20, 16, 5; cf. capulo.

    Lewis & Short latin dictionary > capulus

  • 12 dismotum

    dismōtum, v. dimoveo init. ‡ † dĭsōmus, a, um, adj., = disômos, holding two bodies:

    VAS,

    a sarcophagus for two persons, Inscr. Orell. 4548.

    Lewis & Short latin dictionary > dismotum

  • 13 disomus

    dismōtum, v. dimoveo init. ‡ † dĭsōmus, a, um, adj., = disômos, holding two bodies:

    VAS,

    a sarcophagus for two persons, Inscr. Orell. 4548.

    Lewis & Short latin dictionary > disomus

  • 14 solium

    sŏlĭum, ii, n. [from the root sol, kindr. with sed, sedeo], a seat.
    I.
    Most usu. of gods, kings, or other distinguished personages.
    A.
    Lit., a seat, chair of state, throne (cf.:

    thronus, tribunal): regali in solio sedens,

    Cic. Fin. 2, 21, 69:

    domus regia et in domo regale solium,

    Liv. 1, 47, 4; cf.:

    solio rex infit ab alto,

    Verg. A. 11, 301:

    solio tum Juppiter aureo Surgit,

    id. ib. 10, 116; so,

    Jovis,

    Hor. Ep. 1, 17, 34; Suet. Calig. 57:

    divinum,

    Cic. Rep. 3, 8, 12:

    deorum solia,

    id. Har. Resp. 27, 57:

    regale (Jovis),

    Ov. F. 6, 353:

    sedens in solio consulantibus respondere (of solicitors),

    Cic. Leg. 1, 3, 10; id. de Or. 2, 33, 143:

    sedet Sollemni solio,

    Ov. M. 14, 262:

    acernum,

    Verg. A. 8, 178:

    eburnum, i. e. sella curulis,

    Claud. Laud. Stil. 3, 199; id. VI. Cons Hon. 588.—
    B.
    Meton. like our throne, for rule, sway, dominion (mostly poet.):

    pristina majestas soliorum et sceptra superba,

    Lucr. 5, 1137; cf.:

    solio sceptroque potitur,

    Ov. H. 14, 113; cf. Val. Fl. 2, 309; 6, 742; Hor. C. 2, 2, 17:

    solio avorum aliquem depellere,

    Luc. 4, 690; Claud. IV. Cons. Hon. 213:

    Demetrium in paterno solio locaturi,

    Liv. 39, 53, 4:

    Pacorum avito Arsacidarum solio depulsuri,

    Tac. H. 1, 40:

    paternum solium per vim, per arma capere,

    Lact. 1, 10, 10.—
    II.
    A tub, esp. for bathing, Lucr. 6, 800; Cato, R. R. 10, 4; Cels. 1, 3; 1, 4; 7, 26, 5; Liv. 44, 6; Plin. 33, 12, 54, § 152; Suet. Aug. 82 fin.; Pall. 1, 40, 3; 1, 41, 1.—For other purposes, Plin. 19, 2, 8, § 28.—
    III.
    A stone coffin for persons of distinction, a sarcophagus:

    solium Porphyretici marmoris,

    Suet. Ner. 50; cf. Curt. 10, 10, 9; Flor. 4, 11 fin.; Inscr. Marin. Fratr. Arv. p. 343 al.

    Lewis & Short latin dictionary > solium

См. также в других словарях:

  • SARCOPHAGUS — in Inscr. veter. apud Gruterum p. 689. L. Iulii Marcelli, qui vixisle dicitur ann. 5. diebus 31. Corpus. integrum. conditum. Sarcophago. et apud Iuvenalem Sat. 10. v. 172. ubi de Alexandro, Qui figulo postquam munito intraverit urbem, Sarcophago… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Sarcophagus — Sar*coph a*gus, n.; pl. L. {Sarcophagi}, E. {Sarcophaguses}. [L., fr. Gr. sarkofa gos, properly, eating flesh; sa rx, sa rkos, flesh + fagei^n to eat. Cf. {Sarcasm}.] 1. A species of limestone used among the Greeks for making coffins, which was… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • sarcophagus — stone coffin, c.1600, from L. sarcophagus, from Gk. sarkophagos limestone used for coffins, lit. flesh eating, in reference to the supposed action of this type of limestone (quarried near Assos in Troas) in quickly decomposing the body, from sarx …   Etymology dictionary

  • Sarcophăgus — (v. gr.), so v.w. Sarkophagos …   Pierer's Universal-Lexikon

  • sarcophagus — ► NOUN (pl. sarcophagi) ▪ a stone coffin. ORIGIN Latin, from Greek sarkophagos flesh consuming …   English terms dictionary

  • sarcophagus — [sär käf′ə gəs] n. pl. sarcophagi [sär käf′əjī΄] or sarcophaguses [L < Gr sarkophagos < sarx, flesh (see SARCASM) + phagein, to eat (see PHAGOUS): because the limestone caused rapid disintegration of the contents] 1. among the ancient… …   English World dictionary

  • Sarcophagus — A sarcophagus is a funeral receptacle for a corpse, most commonly carved or cut from stone. The word sarcophagus comes from the Greek σαρξ sarx meaning flesh , and φαγειν phagein meaning to eat , hence sarkophagus means flesh eating ; from the… …   Wikipedia

  • sarcophagus — sar·coph·a·gus (sär kŏf’ə gəs) n. pl. sar·coph·a·gi ( jī′) or sar·coph·a·gus·es ▸ A stone coffin, often inscribed or decorated with sculpture. ╂ [Latin, from Greek sarkophagos, coffin, from (lithos) sarkophagos, limestone that consumed the flesh… …   Word Histories

  • Sarcophagus of the Spouses — Infobox Sculpture title = Sarcophagus of the Spouses artist = year = late 6th century BC type = Terracotta height = 114 inch = city = Rome museum = National Etruscan MuseumThe Sarcophagus of the Spouses (Italian: Sarcofago degli Sposi ) is a late …   Wikipedia

  • Sarcophagus (The Outer Limits) — Infobox Television episode Title = Sarcophagus Series = The Outer Limits Caption = Season = 4 Episode = 19 Airdate = August 7, 1998 Production = 81 Writer = Bill Froehlich Director = Jeff Woolnough Photographer = Guests = Robert Picardo as Emmet… …   Wikipedia

  • sarcophagus — [17] A sarcophagus is etymologically a ‘flesh eater’: the word comes via Latin sarcophagus from Greek sarkophágos, a compound formed from sárx ‘flesh’ (source of English sarcasm) and phágos ‘eating’. This originated as the term for a particular… …   The Hutchinson dictionary of word origins

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»